ارزشیابی کیفی - توصیفی ارزشیابی مستمر نیست.
برخی از مسوولان بویژه معلمان، ارزشیابی کیفی - توصیفی را با ارزشیابی مستمر برابر قلمداد می‌کنند. به گمان این افراد ارزشیابی کیفی - توصیفی یعنی اجرای مستمر انواع ابزارها و ارایه مستمر بازخوردهای توصیفی درجه بندی شده در کلاس درس است. در پاسخ به گمانه های این افراد باید گفت مفهوم ارزشیابی مستمر در نظام آموزشی ایران پس از اجرای آزمایشی دونوبتی کردن امتحانات آموزش دوره ابتدایی و راهنمایی و تغییرات اساسی در آیین نامه های ارزشیابی هویت پیدا کرد. نتایج ارزشیابی های به عمل آمده توسط پژوهشگاه در سال‌های 1379 و 1380 در ارتباط با اجرای آزمایشی دو نوبتی شدن امتحانات نشان داد که پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزانی که یک نوبت از امتحانات آنان کاسته شده بود در مقایسه با دانش آموزانی که سه نوبت امتحان را تجربه می‌کردند نه تنهاکاهش پیدا نکرده بلکه در برخی از دروس نیز به پیشرفت هایی دست یافته اند (خوش خلق، شریفی، 1379و 1380)
شورای عالی آموزش و پرورش بر اساس این یافته ی ارزشیابی، در آیین نامه امتحانات دوره‌ی آموزش عمومی تغییرات بنیادی ایجاد کرد. در این آیین نامه نه تنها یک نوبت از سه نوبت را کاهش یافت بلکه در یک ماده‌ی آن جایگاه وسهم ارزشیابی مستمر با اختصاص نمره به آن تعریف و مستحکم شد. این ماده ازآایین نامه مدارس را ملزم می کرد تا در جمع‌بندی نمره نهایی در کارنامه‌های ترم اول و دوم، سهم عددی ارزشیابی تکوینی را نیز لحاظ کنند. از آن به بعد معلمان در کلاس درس برای پیشگیری از اثرات منفی کاهش یک نوبت از سه نوبت امتحان در افت تحصیلی دانش آموزان ، به صورت مکرر و مستمر نسبت به اجری انواع ارزشیابی های کلاسی و درج نمره برای آن اقدام کردند. مسوولان آموزشی پس از تجربه ی چند ساله‌ی ارزشیابی مستمر در مدراس بویژه پایه های دوره آموزش ابتدایی به این نتیجه رسیدند که اجرای مستمر انواع ابزارهای سنجش و قضاوت های ارزشی در کلاس درس نه تنها کیفیت یادگیری دانش آموزان را افزایش نداده است بلکه علاوه بر افزایش اضطراب امتحان در آن‌ها، افت تحصیلی بویژه آمار مردودی را نیز ارتقا داده است. مقامات عالی تصمیم گیرنده با تشکیل چندین نشست کارشناسی سرانجام در شورای عالی آموزش و پرورش با تصویب مصوبه ای، زمینه ی جایگزینی نوعی ارزشیابی به نام ارزشیابی کیفی - توصیفی را به جای ارزشیابی مستمر در دوره‌ابتدایی صادر کردند. از این رو با توجه به ذکر تاریخچه‌ای از پدید آیی مفهوم ارزشیابی مستمر، خوانندگان باید به این نکته رسیده باشند که ارزشیابی کیفی - توصیفی همان ارزشیابی مستمر نیست.
ارزشیابی توصیفی فقط ،تنظیم پوشه کار نیست.
گروهی دیگر از افراد نظام آموزشی ارزشیابی کیفی - توصیفی را با ابزارهای سنجش به کار رفته در آن تعریف می کنند. برای مثال می‌گویند در ارزشیابی کیفی - توصیفی معلمان از ابزارهای پیچیده‌ای چون آزمون های عملکردی و پوشه کار جهت سنجش یادگیری دانش آموزان استفاده می‌کنند. آنان گمان می‌کنند چون این ابزارها کیفیت یادگیری را مورد سنجش قرار می‌دهد بنابراین ارزشیابی کیفی است. در پاسخ به گمانه‌های این افراد باید گفت ارزشیابی بویژه ارزشیابی از یادگیری دانش آموزان حداقل دارای سه عنصر اساسی یعنی 1ـ ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات 2ـ ملاک های قضاوت 3ـ و بازخوردهای تحصیلی استارزشیابی عاملی برای کاهش انگیزه یادگیری نیست.
متاسفانه برخی از همکاران ووالدین تصور می نمایند با حذف نمره در ارزشیابی توصیفی
انگیزه یادگیری دانش آموزان کاهش یافته است.
به قول آقای دکتر حسنی:
ارزشیابی توصیفی ، مانعی برای مراقبت ونظارت بر یادگیری نیست.
متاسفانه عده ای نمره را عاملی برای دقت در مراقبت ونظارت بر یادگیری می دانند در صورتی که فکر این دسته به دلایل زیر اشتباه محض است:
1-ارتباط ضروری بین این دو یعنی نمره گرفتن و یاد گرفتن وجود ندارد .
ارزشیابی توصیفی ، مانعی برای مراقبت ونظارت بر یادگیری نیست.
متاسفانه عده ای نمره را عاملی برای دقت در مراقبت ونظارت بر یادگیری می دانند در صورتی که فکر این دسته به دلایل زیر اشتباه محض است:
1-ارتباط ضروری بین این دو یعنی نمره گرفتن و یاد گرفتن وجود ندارد .