رسانه ها و وسایل آموزشی و نقش آنها در یاددهی و یادگیری

تعریف رسانه ها و وسایل آموزشی ونقش آنها در یاددهی - یادگیری

هدف از آموزش، هدایت یادگیری دانش آموزان است و نقش معلم، فراهم کردن زمینه و امکاناتی است تا یادگیرندگان، خود، مفاهیم را شکل دهند. رسانه ها و ابزارهای آموزشی امکاناتی هستند که اگر در فرایند یاددهی- یادگیری به نحو شایسته مورد استفاده قرار گیرند، در مفهوم سازی و ساخت دانش، به دانش آموزان کمک فراوانی می کنند. در این مقاله سعی بر آن است تا پس از بیان ماهیت و نقش رسانه ها و وسایل آموزشی، چگونگی انتخاب و کاربرد مطلوب آن ها در فرایند یاددهی- یادگیری مورد بحث قرار گیرد.

اصطلاح «رسانه ی آموزشی» غالباً به اشتباه مترادف با «وسیله ی آموزشی» به کار می رود، اما این دو واژه را از حیث انتقال «پیام» بهتر می توان متمایز کرد. رسانه در لغت به معنای رابط دو چیز و وسیله ی نقل و انتقال معنی شده است. برای مثال، تلویزیون به عنوان «رسانه» ای خبری، وسیله ی نقل و انتقال «پیام» است. در آموزش نیز برای انتقال «پیام» به وسیله ی نقل و انتقالی احتیاج است که پیام آموزش را به یادگیرنده منتقل کند. «معلم» در برخی از کلاس ها، غالب ترین «رسانه ی آموزشی» است.

با این تعریف، کتاب، پوستر، چارت، نمودار، تصویر، نقشه، فیلم، اسلاید، و... نیز از رسانه های آموزشی محسوب می شوند، چرا که می توانند منتقل کننده ی «پیام» آموزشی باشند. در آموزش، علاوه بر رسانه ی آموزشی، تجهیزات و وسایلی وجود دارند که پیام را منتقل نمی کنند، اما در کنار رسانه، برای تفهیم بهتر موضوع آموزش به کار می روند. این ها وسایل آموزشی به شمار می آیند. وسیله های آموزشی فراوانند. هر ماده یا شیء که در فرایند یاددهی- یادگیری مورد استفاده واقع می شود، وسیله ی آموزشی محسوب می شود. معلمی که در تفهیم حواس پنج گانه ی انسان از سیب و پرتقال و موز، نمک، سوت و... استفاده می کند، یا قلوه سنگ، برگ درخت و یا گلی را به کلاس می آورد، از «وسایل آموزشی» برای تفهیم بهتر مطلب درسی بهره می برد.

گاهی موضوع درسی چنان به وسیله وابسته است که بدون کاربرد آن وسیله در تدریس، امکان تفهیم مطلب درسی میسر نیست و فهم بسیاری از موضوعات درسی، حتی در دوره های بالاتر، به وجود این وسیله در جریان آموزش، وابستگی زیادی دارد. بنابراین بهتر است به جای «وسیله ی کمک آموزشی»، اصطلاح «وسیله ی آموزشی» را برای آن به کار ببریم. برای مثال، دانش آموز بدون استفاده از میکروسکوپ نمی تواند سلول های پیاز را به طور مستقیم مشاهده کند. بنابراین درک دانش آموز از مفهوم سلول، به کاربرد این وسیله ی آموزشی در فرایند یاددهی- یادگیری وابسته است. به عبارتی دیگر، میکروسکوپ و یک  قسمت از پیاز، وسایل آموزشی درس هستند، نه وسایل کمک آموزشی درس.

نقش رسانه ها و وسایل آموزشی در فرایند یاددهی - یادگیری

استفاده از رسانه ها و وسیله های آموزشی متنوع در موضوعات و ماده های درسی گوناگون، مزایایی دارد که عبارتند از:

- شکل دهی تجربه های یادگیری دست اول

- ایجاد انگیزه و شوق به یادگیری و کمک به تداوم آن

- صرفه جویی در زمان آموزش

- برقراری آسان تر ارتباط و تفهیم بهتر

- شکل گیری یادگیری سریع تر، عمیق تر و پایدارتر

- شکل گیری تجربه های یادگیری ناممکن

- انتخاب و کاربرد رسانه ها و وسایل آموزشی در فرایند یاددهی- یادگیری

وجه مشترک اکثر الگوهای طراحی آموزشی، تعیین هدف های آموزشی در شروع کار است. اساساً هدف های آموزشی، عامل تعیین کننده ی فعالیت های آموزشی معلم و دانش آموز، رسانه ها و وسایل مناسب و نیز ارزشیابی فعالیت ها هستند. بنابراین انتخاب رسانه ها و وسایل مطلوب برای تفهیم هر موضوع درسی، به هدف ها و شیوه های آموزشی تعیین شده ی پیش از تدریس وابسته است. روش تدریسی که بر حفظ و تکرار پاسخ های ارائه شده تأکید می ورزد و اجازه ی اکتشاف و تجربه ی فردی را به دانش آموز نمی دهد، خود را بی نیاز از فراهم کردن امکانات و ابزارهای متنوع می بیند، زیرا مقصد آموزش، انتقال پاسخ های صحیح است، نه درگیر کردن دانش آموزان در مفهوم سازی و تولید پاسخ. با ظهور نظریه های جدید یادگیری و از جمله ساختن گرایی، نوع و نگاه به یادگیری و آموزش تغییر کرده است.

«براساس نظریه ی یادگیری ساختن گرایی، دانش باید فعالانه در ذهن و بر پایه ی تجربه ها، علاقه ها و باورها ساخته شود. بنابراین نقش آموزش فراهم کردن بستر و امکاناتی است تا دانش توسط دانش آموز ساخته شود. اندیشه های دیویی، پیاژه، برونر و... که بر ظهور نظریه ی ساختن گرایی تأثیر شگرفی داشته است، همگی بر اهمیت تجربه ی مستقیم و شخصی فرد در محیط پیرامون دلالت می کنند». بنابراین، اگر در یک روش تدریس یادگیرنده محور، قصد آموزش شکل گیری یادگیری معنادار و مادام العمر در دانش آموزان است، ابزارها و رسانه های آموزشی به گونه ای انتخاب و به کار می روند که بیش ترین نقش را در شکل گیری تجربه های مستقیم و عینی داشته باشند.

نکته ی اساسی که لازم است در این جا بدان اشاره شود، این است که برای مفهوم سازی و شکل گیری یادگیری معنادار در کودکان، کاربرد ابزارها و وسایل آموزشی متنوع، «کافی نیست» در واقع روش تدریسی مطلوب است که در کنار کاربرد رسانه ها و وسایل آموزشی مناسب، راه را برای یادگیری عمیق هموار می سازد. برای مثال، در تجربه ای عملی که در کلاس درسی داشتم، معلمی با آوردن وسایل آموزشی متنوع مانند تکه نان، هویج، شربت، آب نمک، نفت، شیشه ی عطر و بادکنک، قصد تفهیم وضعیت مولکول ها در مواد جامد، مایع و گاز را داشت.

 پس از پایان تدریس، دانش آموزان به سؤالات متداول به آسانی پاسخ دادند. برای مثال، به هویج و نان به عنوان مواد جامد اشاره کردند. هنگامی که هویج به صورت پوره رنده و داخل لیوانی ریخته شد، دانش آموز پاسخ داد که هویج مایع شد، زیرا شکل لیوان را به خود گرفت!

در این مثال، با وجود این که ابزارها و وسایل مناسبی در فرایند یاددهی- یادگیری انتخاب شده اند، دانش آموزان مفاهیم را به طور عمیق درک نکرده اند و آموخته هایشان قابل انتقال به موقعیت جدید نیست. بنابراین، در هر موقعیت یادگیری، روش تدریس بر وسایل و ابزارها مقدم است. همان طور که ارمن می گوید: «روش تدریس بسیار مهم تر از رسانه است و رسانه، پیام نمی شود.» ابتدا باید شیوه ها و راهبردهای مؤثر برای دست یابی دانش آموزان به یادگیری عمیق مشخص شود، آن گاه ابزارها و وسایل مورد نیاز انتخاب و به کار روند.

 طبق آن چه گفته شد، تمامی فرایند یاددهی - یادگیری، بر نوع نگاه معلم به یادگیری و به تبع آن آموزش متکی است. اگر یادگیری به معنای حفظ و یادآوری پاسخ های صحیح تلقی شود، فعالیت های آموزشی معلم و دانش آموز، انتخاب و کاربرد رسانه ها و ارزشیابی نیز بر انتقال دانش صحیح به ذهن دانش آموز متکی خواهد بود. چنان چه رویکردی اکتشافی و تعاملی به یادگیری اتخاذ شود، تمامی فعالیت های فوق، در پی فراهم کردن زمینه ای غنی برای ساخت فعال دانش توسط یادگیرندگان خواهد بود. بنابراین، برای اثربخش بودن تمامی فعالیت های یاددهی- یادگیری و از جمله انتخاب و کاربرد رسانه ها و وسایل آموزشی، گام اولیه و ضروری، معماری مجدد تفکر درباره ی ماهیت یادگیری و آموزش است.

 رشد تکنولوژی آموزشی

 مرکز یادگیری سایت تبیان

در مورد تکالیف درسی

مصاحبه ای در مورد تکالیف درسی

خبرگزاری ایمنا: کارشناس مسئول ارزشیابی تحصیلی آموزش و پرورش استان اصفهان گفت: تکالیف درسی باید موجب بهبود و توسعه مهارتهای دانش آموزان باشد و عاملی موثر برای ارزشیابی و سنجش پیشرفت آنان تلقی شود.

به گزارش ایمنا، متاسفانه بسیاری از والدین که دانش آموز توصیفی دارند براساس پندارهای قبلی خود از مشق و تکالیف درسی تصور می کنند در ارزشیابی توصیفی نیز باید به همان میزان پر کاری دانش آموز در زمینه تکالیف درسی وجود اشته باشد در صورتیکه در ارزشیابی توصیفی به هیچ وجه پرکاری تکلیفی برای دانش آموز تعریف نشده است. درواقع در ارزشیابی توصیفی یادگیری واقعی مطرح است نه یادسپاری و تکرار و تمرین. از طرفی تکلیف دارای هدف است و براساس نیاز دانش آموز ارائه می شود، لذا چنانچه والدین در منزل مشاهده می کنند دانش آموز تکلیف نوشتنی چندانی ندارد نباید این موضوع را به عنوان بی انگیزگی و یا بی تفاوتی دانش آموز محسوب نماید، چراکه اصل در ارزشیابی توصیفی یادگیری دروس در محیط کلاس و با مشارکت خود دانش آموزان است. تصور غلط برخی از والدین نسبت به تکلیف درسی باعث شد تا در گفتگو با سید محمدرضا موسوی زاهد، کارشناس مسئول ارزشیابی تحصیلی آموزش و پرورش استان اصفهان، به بررسی ابعاد مختلف تکلیف درسی در سیستم ارزشیابی توصیفی بپردازیم. *دیدگاه ارزشیابی توصیفی درمورد تکالیف درسی چیست؟ از دید ارزشیابی نوین، اگر تکلیف درسی خوب طراحی شود موجب بهبود و توسعه مهارتهای دانش آموزان شده و عاملی بسیار مهم برای ارزشیابی و سنجش پیشرفت دانش آموز تلقی می شود. *درکل تکلیف درسی چه تعریفی دارد؟ فراهم آوردن موقعیت ها و فرصتهای مناسبی که در آن دانش آموزان به تقویت دانشها و گسترش مهارتهای خود می پردازند. درواقع تکلیف درسی ارتباط پایداری بین فرایند یاددهی- یادگیری و ارزشیابی به حساب می آید، زیرا در ارزشیابی توصیفی تکالیف درسی بدون شناخت تجربه های قبلی دانش آموز و پی بردن به ضعف ها و قوت های او طراحی نمی شود. *تکالیف درسی در ارزشیابی توصیفی چه مزایایی دارد؟ در این نوع ارزشیابی توجه به تنوع تکالیف که براساس نیازهای آموزشی دانش آموز، اهداف و انتظارات درسی طراحی می شود مد نظر می باشد. این تنوع تکالیف باعث می شود دانش آموز نه تنها از انجام آنها خسته نشود بلکه با میل و رغبت و براساس انگیزه ی خود به آن بپردازد. *چند نوع تکلیف درسی در ارزشیابی توصیفی وجود دارد؟ برای تکلیف درسی تقسیم بندی های متفاوتی وجود دارد که در این بحث به دو نوع آن اشاره می شود الف) تکالیف درسی از منظر دانش آموزان: در این تقسیم بندی تکالیف درسی به سه نوع فردی ، گروهی و عمومی تقسیم می شود در تکلیف فردی، معلم براساس تفاوتهای فردی دانش آموزان و شناخت ویژگی های آنها تکالیفی ارائه می دهد که منجر به جبران ضعف درسی دانش آموزان و یا افزایش نقاط قوت و پیشرفت آنها گردد. در تکلیف گروهی، معلم برای گروه محدودی  از دانش آموزان کلاس تکلیفی را طراحی می کند و اعضای این گروه برای اجرای فعالیت ارائه شده ی معلم به مشارکت می پردازند. البته فراموش نشود که تکلیف گروهی زمانی مطلوب است که بتواند اعضای گروه را به تعامل و همفکری وادارد. در تکلیف عمومی چنانچه از اسم این تکلیف معلوم است، تمامی دانش آموزان مشارکت دارند و انجام آن توسط تمامی آنان صورت می گیرد. ب) تکالیف درسی از منظر هدف ارائه تکلیف : این دسته بندی نیز چهار نوع تکلیف را در بر می گیرد 1- تمرینی 2- آماده سازی 3- بسطی و امتدادی 4- خلاقیتی در نوع تمرینی، این نوع تکلیف به منظور تثبیت یادگیری به روش تکرار و تمرین اجرا می شود. نوع این تکلیف عمدتا کتبی است و ارزشیابی توصیفی تاکید چندانی براین نوع تکلیف ندارد و به معلمان توصیفی توصیه می شود به صورت بسیار محدود از این نوع تکلیف استفاده نمایند. علت این عدم تاکید به خاطر این مطلب است که معمولا تکالیف تمرینی، خستگی مفرط دانش آموزان و کاهش انگیزه ی درسی آنها را به همراه دارد. ولی متاسفانه والدین دانش آموزان براساس تصورات قبلی خود انتظار چنین تکالیفی را در توصیفی دارند که باید این تصور اصلاح شود. درنوع تکالیف آماده سازی، تکلیف توسط معلم قبل از شروع درس جدید ارائه می شود تا به نوعی بتواند آمادگی مطلوب تر و مناسب تری را برای دانش آموزان در یادگیری درس جدید ایجاد کند. در تکالیف بسطی و امتدادی، همانگونه که از نام این نوع تکلیف مشخص است به دنبال امتداد یادگیری و بسط دانش های جدید دانش آموز ارائه می شود و هدف آن توسعه دانش، مهارت و تجارب دانش آموز در مفاهیم درسی است. از انواع این نوع تکالیف می توان از پروژه نام برد. مورد چهارم تکالیف خلاقیتی است که در ارزشیابی توصیفی به این نوع تکلیف ارزش زیادی داده می شود، زیرا این نوع تکلیف به دنبال بروز خلاقیتها و نگرش های مطلوب دانش آموزان می باشد و انتظار می رود دانش آموز براساس تفکر خود راه و روش جدید یا کار عملی نویی را ارائه دهد. *در ارزشیابی توصیفی معلمان در زمینه ارائه تکالیف درسی چه مواردی را باید در نظر بگیرند؟ شناسایی ضعف ها و قوت های یادگیری دانش آموزان، طراحی تکلیف به گونه ای که منجر به تقویت و گسترش دانش و مهارتهای دانش آموز شود، ارائه تکلیف بر اساس ایجاد فرصت یادگیری مجدد برای دانش آموز، تعیین تکلیف با توجه به توانایی دانش آموز، طراحی تکلیف به گونه ای که فرصت بررسی و ارائه بازخورد را به معلم بدهد، استفاده از تکالیف متنوع در طول سال تحصیلی، ارائه تکلیف در راستای اصلاح ضعف، یا بهبود و ارتقاء توانایی های خاص دانش آموز و توجه به این مطلب که تکالیف درسی به هیچ وجه نباید موجب سرخوردگی، خستگی و بی تفاوتی دانش آموز در زمینه درسی شود از مهمترین مواردی است که معلمان نظام توصیفی بایستی در زمینه ارائه تکلیف درسی به دانش آموزان در نظر بگیرند. * والدین در زمینه تکالیف درسی فرزندانشان باید چه مواردی را رعایت کنند؟ تغییر دیدگاه خود در زمینه تکلیف از سنتی به شیوه های جدید، پرهیز از اعمال سلیقه در زمینه تکالیف درسی فرزندان توصیفی، عمل در منزل به گونه ای که مکمل فعالیتهای معلم در کلاس درس باشد، پرهیز از ارائه تکالیف متفرقه و روی آوردن به کتابهای متعدد کمک آموزشی، هماهنگی مداوم با معلم فرزندانشان در زمینه اجرای صحیح تکالیف درسی در منزل و شرکت در جلسات آموزشی مدرسه برای آشنایی بیشتر با ابزارهای توصیفی مواردی است که از والدین انتظار می رود در زمینه تکالیف درسی فرزندانشان رعایت کنند.

افزایش خلاقیت کودکان

راهکارهایی برای افزایش خلاقیت کودکان

* هرگز کودک را تحقیر نکنیم. کودکی که احساس حقارت کند هرگز دست به خلاقیّت نمی‌زند. 

* محیطی مناسب برای انجام کارهای خلاق آنها فراهم نمایید.

* امکانات و وسایلی در اختیار آنها قرار دهید تا به کمک آنها خلاقیت های خود را ابراز نمایند. به عنوان مثال وسایل موسیقی، نقاشی و طراحی و ...

*کارهای خلاق کودکان را تشویق کنید و آنها را در معرض نمایش قرار داده و از ارزیابی بیش از حد آنان خودداری کنید.

* به عنوان بزرگسال، خود به انجام کارهای خلاق بپردازید و اجازه دهید کودکان شما شاهد کارهای خلاق تان باشند.

* به شیوه های آموزشی در خانواده خود توجه داشته باشید.

* برای کارهای خلاق دیگران ارزش قائل شوید.

مدیریت مطلوب کلاسی

سنجش وارزشیابی تحصیلی وتربیتی

فنون آموزش اثر بخش و مدیریت مطلوب کلاس درس

جلب توجه و سر و سامان دادن به کلاس

اگر همه ی دانش آموزان ساکت بنشینند، آماده فراگیری باشند و تمام مدت به درس توجه کنند، همه چیز عالی خواهد بود، ولی طبیعت جوانان با این حالت وفق ندارد! در این جا به نکاتی اشاره شده است که با استفاده از آن ها می توان به طبیعت رفتاری دانش آموزان غلبه کرد، اما به خاطر داشته باشید در بر خورد با افراد مختلف، روش های متفاوتی مؤثر است؛ لذا سعی کنید روش کاری خاص خود تان را بیابید.

 - سعی کنید اول هیچ کاری انجام ندهید. همان جایی که هستید، بسیار آرام و کاملاً ساکت بایستید. دانش آموزانی که در ردیف های جلو تر هستند، به شما توجه خواهند کرد و کم کم صدای صحبت در کلاس پخش خواهد شد. قبل از احساس نیاز به تصمیم گیری برای به کار بردن تاکتیکی دیگر، یک یا دو لحظه تأمل کنید!

- هرگز در کلاس فریاد نزنید! اگر همه ی دانش آموزان ساکت نیستند، جداً از این که به طور آنی تحریک شده و با بلند ترین صدای خود فریاد بزنید «ساکت»، بپرهیزید. شروع به صحبت با دو یا سه دانش آموزی کنید که به نظر می رسد آماده ی گوش فرا دادن به صحبت های شما هستند.

 - از حس کنجکاوی افراد استفاده کنید. گاهی اوقات دانش آموزان کلاس به پچ پچ های دیگران توجه می کنند. طبیعت بشر به گونه ای است که تمایل دارد از هر چیزی سر در بیاورد، به همین جهت با آن هایی که به شما نزدیک تر هستند، آهسته پچ پچ کنید، این کار باعث می شود بقیه ی افراد کلاس به صحبت ها یشان خاتمه داده و به سخنان شما گوش دهند.

  روش هایی را پیش گیرید که دانش آموزان مجبور شوند به مطالب گوش دهند، درس را با مطالبی آغاز کنید که باید به آن ها به دقت گوش داد؛ به عنوان مثال استفاده از نوار ویدئو یا نوار ضبط صوت (کاست) با صدایی آهسته.

 - با ارائه ی یک تکلیف، کار را شروع کنید. تدریس هر بخش را با ارائه ی تکلیفی به دانش آموزان آغاز کنید. برای تکرار مطالب قدیمی، از جزوه های چاپ شده استفاده کنید یا آن ها را از قبل روی تخته سیاه بنویسید.

 - اهداف خاصی را برگزینید. تعدادی از دانش آموزان فعال کلاس را به عنوان راهنمای گروهی از دانش آموزان انتخاب کرده و در آغاز درس، تکالیف مشخصی را به آن ها محول کنید.

 - هیچ کس نمی خواهد که وارد یک شوخی سر گرم کننده نشود، اگر قادرید این کار را انجام دهید. برای دانش آموزانی که رفتار خود را کنترل کرده و به درس گوش می دهند، مطلب جالب توجهی را به آرامی بیان نموده و درس را این گونه آغاز کنید. بقیه ی شاگردان نیز مشتاق خواهند شد که وارد بحث شوند.

 رشد معلم

غذاهایی که استرس را از بین می برد.

سنجش وارزشیابی تحصیلی وتربیتی

غذاهایی که استرس را از بین می برد

ماست
ماست به ویژه‌ برای فصل تابستان مفید است، چون سبک بوده و هضم آن هم آسان است. دکتر شیفا شارما، متخصص تناسب اندام در هند در این باره می‌گوید: ماست یا هر محصول لبنی دیگر غنی از ماده‌ای به نام تیروسین است که میزان سروتونین را در مغز افزایش می‌دهد. به بیانی دیگر پروتئین‌ها در محصولات لبنی مقدار سروتونین را که نوروهورمونی در مغز است، افزایش می‌دهند و در نتیجه استرس اعصاب را کاهش داده و شما را آرام می سازد

شکلات تلخ
پزشکان می گویند: مصرف شکلات تلخ از مقدار هورمون استرس می‌کاهد و سایر آشفتگی‌های بیوشیمیایی مرتبط با استرس را متعادل می‌سازد

  مرکبات
میوه‌ها حاوی قند طبیعی هستند که ذهن را از استرس خالی می‌سازند و مرکبات و میوه‌های تابستانی تاثیر بیشتری در این زمینه دارند

 بادام درختی
بادام سرشار از ویتامین«B2» و ویتامین«E»، منیزیم و روی است. ویتامین‌های B و منیزیم تاثیر بسزایی در تولید سروتونین دارند که خلق انسان را تنظیم می‌کنند و استرس را تسکین می‌دهند. روی هم می‌تواند با برخی از اثرات منفی استرس مقابله کند و ویتامین E هم به عنوان یک آنتی اکسیدان مولکول‌های رادیکال آزاد را که با استرس و بیماری قلبی مرتبط هستند، نابود می‌سازد

 چای» گیاهی یا «چای سیاه»
که ضمن کنترل کالری‌ها، خلق و خوی شما را نیز بهبود می‌بخشد.چای بابونه، چای یاسمن و سایر چای‌های گیاهی تاثیر شگفت انگیزی روی بدن شما دارند و می‌توانند مثل یک داروی مسکن عمل کنند

ماهی
«ماهی» منبع غنی از چربی‌های امگا ــ ۳ است که حاوی ویتامین‌های گروهB به ویژه‌B6 وB12 مفید برای مقابله با استرس هستند. در واقع ویتامین B12 یکی از مهمترین مکمل‌ها برای ساخت سروتونین به عنوان هورمون شادی در مغز است و کمبود ویتامین B12 می‌تواند سبب افسردگی شود

کلم بروکلی

یکی دیگر از خوردنی‌های مفید برای مقابله با استرس است که وقتی به پاستا، برنج و یا سالاد افزوده می‌شود، تاثیر معجزه آسایی در ایجاد شادی در شما اعمال می‌کند. کلم بروکلی هم سرشار از ویتامین‌های گروه B شامل اسید فولیک است که به کاهش ترس، اضطراب و نگرانی استرس و حتی افسردگی کمک می‌کنند. فیبر موجود در این سبزی نیز برای مقابله با یبوست و سندرم روده ترکیب پذیر مفید است که این سندرم در واقع حاصل استرس بلند مدت است

سیرسیر برای آرام کردن تنش و استرس و نیز کاهش گلوکز خون مفید است. سیر سرشار از آنتی اکسیدان‌ها است و این مواد در مقابله با استرس بسیار مفید است